28 lipiec godz. 10.00
Zawada k/ Debicy a następnie przejazd do Sanktuarium MB Królowej
Rodzin w Chorzelowie
cze 12 2018
28 lipiec godz. 10.00
Zawada k/ Debicy a następnie przejazd do Sanktuarium MB Królowej
Rodzin w Chorzelowie
kwi 15 2018
25 maj – 130 – rocznica urodzin O.Pio
16/17 czerwiec w 15-ta rocznicę kanonizacji – Ogólnopolskie Czuwanie czcicieli O.Pio w Sanktuarium w Łagiewnikach
Z racji rocznicy urodzin, stygmatyzacji i śmierci naszego Patrona, zachęcamy do obejrzenia dwu częściowego filmu, inspirowanego życiem św. Ojca Pio.
Część pierwsza:
Część druga:
kwi 15 2018
To przede wszystkim dzień modlitw za uświęcenie kapłanów.
W Kościele w Polsce przypada 24 maja święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Zostało ustanowione w 2012 roku przez Konferencję Episkopatu Polski w odpowiedzi na propozycję Benedykta XVI, by w ten sposób upamiętnić Rok Kapłański i głębiej przeżyć tajemnice wiary, na których trudno dłużej się skupić w czasie Triduum Paschalnego.
kwi 15 2018
Osobiste doświadczenie bólu spowodowane licznymi chorobami i nieustanny kontakt z ludzkim cierpieniem, połączone z rozmyślaniem męki Chrystusa na krzyżu, doprowadziły Ojca Pio do praktycznego wniosku: wybudowania szpitala w San Giovanni Rotondo. Dodatkowym argumentem za realizacją tego przedsięwzięcia był brak miejscowych lekarzy i ośrodków zdrowia w regionie. Tak powstał Dom Ulgi w Cierpieniu, który w tym roku obchodzi swoje 62-lecie.
W 1922 roku dobroczynne zrzeszenie religijne, którego Ojciec Pio był współtwórcą, wysunęło propozycję uruchomienia małego szpitala pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu. Na całym Półwyspie Gargano brak było bowiem ośrodka godnego tej nazwy.
Przedsięwzięcie zostało zrealizowane dopiero po trzech latach. W centrum San Giovanni Rotondo znajdował się podupadły budynek klasztorny należący do zgromadzenia klarysek. Dzięki staraniom Ojca Pio i kilku lekarzy w styczniu 1925 roku został on przeistoczony w niewielki szpital. Do jego całkowitego zamknięcia doszło po trzęsieniu ziemi, które w 1938 roku zniszczyło część budynku szpitalnego.
9 stycznia 1940 roku ponowiono próby wzniesienia szpitala zgodnie z oczekiwaniami i planami Ojca Pio. Wtedy też został utworzony komitet budowy szpitala-kliniki. Pięć dni później, tj. 14 stycznia Ojciec Pio nadał swemu dziełu imię: Casa Sollievo della Sofferenza, to znaczy Dom Ulgi w Cierpieniu. I jako pierwszy złożył na ten cel ofiarę pieniężną w postaci symbolicznej złotej monety.
Bez rozgłosu i bardzo spontanicznie zaczął się formować fundusz budowy szpitala. Jednak prace nad kontynuacją dzieła przerwała II wojna światowa. Po jej zakończeniu, 5 października 1946 roku, założono spółkę akcyjną, której celem było zbieranie i rozdzielanie funduszy na budowę. Jej kapitał początkowy wynosił milion lirów, co dawało tysiąc akcji po tysiąc lirów każda. Wszyscy akcjonariusze podpisali deklarację o zrzeczeniu się jakiegokolwiek zysku.
Tego samego dnia wybrano miejsce pod budowę szpitala — wzgórze obok klasztoru, które właściciele: Maria Basilio i rodzina Serritelli podarowali Ojcu Pio, by sfinalizował swoje pragnienie.
Wiosną następnego roku Zakonnik pobłogosławił kamień węgielny pod budowę szpitala, rozpoczynając w ten sposób prace budowlane. Nie było żadnych ceremonii ani przemówień, wybrano miejsce na wzgórzu i robotnicy zaczęli kopać. W kasie znajdowało się wówczas tylko cztery i pół miliona lirów, lecz Ojciec Pio chciał rozpocząć prace.
Po przygotowaniu terenu pod budowę ogłoszono konkurs na projekt kompleksu szpitalnego. Przedstawiono ich wiele, jednak ostatecznie uwagę zwrócił jeden, przysłany z Pescary i podpisany przez inżyniera Candeloro. Okazało się potem, że faktycznie projekt opracował niejaki Angelo Lupi. Nie był on inżynierem ani geometrą, ale jego rysunek przekonywał, architektonicznie harmonizował z krajobrazem. Tak więc projekt zaakceptowano, a jego autora wezwano do kierowania robotami budowlanymi.
Z pomocą w dalszej budowie Domu Ulgi w Cierpieniu przyszli liczni ofiarodawcy i pielgrzymi, którzy wspierali ją swoją modlitwą i datkami. Należała do nich Barbara Ward, redaktorka londyńskiego czasopisma „The Economist”. Do niej dołączył później jej nawrócony na katolicyzm narzeczony, który jako członek Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Zaopatrzenia (UNRRA) pozyskał fundusze niezbędne do zakończenia budowy.
26 lipca 1954 roku otworzono pierwszy oddział szpitala — ambulatorium. Nie urządzono wtedy żadnych oficjalnych uroczystości, lecz Ojciec Pio w gronie lekarzy, pielęgniarek, zakonników i robotników dokonał jego poświęcenia. W ten sposób idea domu ulgi w cierpieniu zaczęła przemieniać się w praktykę.
W tym czasie rozpoczęła się organizacja personelu szpitalnego. Ojciec Pio bardzo pragnął, by pracujący w nim lekarze i pielęgniarki oraz personel pomocniczy żyli świadomością, żew każdym potrzebującym pomocy jest obecny Chrystus, że trzeba jednocześnie leczyć ciało i duszę człowieka.
O zwerbowaniu lekarzy myślano od samego początku. Idea była taka, że będą się oni rekrutować spośród dzieci duchowych Ojca Pio. Ideą jest, że Boża Opatrzność pomoże osiągnąć maksimum — pisał dr Sanguinetti w jednym z pierwszych projektów — i że w większości nasz personel będzie się składał z jednostek, które przybędą do szpitala pełnić misję miłości bliźniego i miłości chrześcijańskiej, nie obciążając zatem administracji wynagrodzeniami za swoją pracę, lecz korzystając jedynie z niezbędnych środków utrzymania.Były to założenia szlachetne, które okazały się jednak nierealne. Niezbędne były nade wszystko kompetencja i zdecydowanie. I w tej materii swą pomoc zaoferowali włoscy specjaliści, którzy wybrali zespół lekarzy rekrutujących się spośród ich najlepszych studentów.
By pozyskać personel pozamedyczny, zorganizowano kursy pielęgniarskie. Do współpracy zaproszono także siostry zakonne ze Zgromadzenia Apostołek Serca Pana Jezusa. Zatrudnione we wszystkich oddziałach i gabinetach szpitala, miały się opiekować chorymi i dbać o porządek.
kwi 13 2018
Czciciele O.Pio na uroczystości otwarcia V SYNODU diecezji tarnowskiej. W sobotę 21.04 o godz 10.00 z Kościoła MB Fatimskiej w Tarnowie wyruszy procesja , która przejdzie ulicami miasta do katedry gdzie sprawowana będzie Eucharystia rozpoczynająca V Synod naszej diecezji. My czciciele O.Pio z Grup Modlitwy modlący się w Kościele, z Kościołem i za Kościół bądźmy obecni na tej uroczystości.
kwi 11 2018
Uroczysta inauguracja odbędzie się 21 kwietnia 2018 roku w Tarnowie. To wigilia Niedzieli Chrystusa Dobrego Pasterza.
Tak zdecydował biskup tarnowski Andrzej Jeż, który ogłosił datę podczas spotkania Rady Kapłańskiej w Wyższym Seminarium Duchownym.
– To długo oczekiwana decyzja w diecezji, ona dojrzewała w czasie. Pragniemy aby był to Synod całej diecezji, gdzie wszyscy będą mogli się wypowiedzieć na temat kształtu przyszłej działalności ewangelizacyjnej w naszym Kościele lokalnym – podkreśla biskup tarnowski Andrzej Jeż.
Inauguracja ma być uroczystym wydarzeniem. – Są już pewne wizje, koncepcje. Z pewnością będzie uroczysta procesja czy z budynku seminarium, czy z innego miejsca do bazyliki katedralnej, gdzie zostanie odprawiona uroczysta Msza św. – dodał biskup.
Szczegółowy przebieg tego wydarzenia będzie opracowywany przez Komisję Przygotowawczą, która nadal systematycznie pracuje, aby przygotować jak najwięcej materiałów dla komisji, które powoła w ramach synodu Biskup Ordynariusz.
11 grudnia odbędzie się kolejne spotkanie członków Komisji Przygotowawczej. – Oczywiście, w związku ze znaną już datą inauguracji V Synodu, jej prace nabierają żywszego tempa, bo już niedługo będą musiały być finalizowane – podkreśla ks. Andrzej Dudek, rzecznik prasowy Komisji Przygotowawczej.
Po inauguracji Synodu w każdej parafii diecezji powstaną zespoły, które będą pracować nad otrzymanymi zagadnieniami, zaś wyniki tych prac trafią do komisji synodalnych i będą materiałem do obrad podczas sesji plenarnych.
V Synodowi Diecezji Tarnowskiej towarzyszy hasło „Kościół na wzór Chrystusa”.
Hymn Synodu:
Żródło: https://synodtarnow.pl/